Gliniak

Proponowana wycieczka charakteryzuje się niskim poziomem trudności, dlatego polecam ją początkującym. Równe i mało ruchliwe asfalty prowadzą przez okoliczne wsie, na południe od Mińska Mazowieckiego. W krajobrazie przeważają pola, łąki i lasy. Trasa posiada wiele możliwości przedłużenia, co czyni ją bardzo uniwersalną w kontekście punktu wyjścia na nieco dalsze wypady. Jazdę zaczynamy przy przejeździe kolejowym (ul. Siennicka), jadąc w kierunku południowym. Po kilkuset metrach odbijamy w prawo według drogowskazu na Gliniak.
Od tej pory naprzemiennie pojawiać będą się rozległe łąki i zamykające przestrzeń lasy. Docieramy do Gliniaku. Na początku wsi, po prawej stronie łatwo dostrzec pomnik.

Budowla ta została poświęcona rodzinie Nalazków - działaczom Polskiej Partii Robotniczej i organizatorom Gwardii Ludowej w Mińsku Mazowieckim. Wszyscy zginęli w 1943 r. z rąk hitlerowców, otoczeni w swoim rodzinnym domu. Napis na pamiątkowej tablicy brzmi :

"Chwała Bohaterom
Rodzinie Nalazków
Organizatorom I żołnierzom
PPR i GL
Poległym w walce Z hitlerowskim faszyzmem
o wolność Polski Ludowej"

Grabina

Tymczasem nie zmieniając kierunku jazdy (na skrzyżowaniu podążamy za drogą nadrzędną) opuszczamy Gliniak. Jadąc według śladu mijamy Cielechowiznę i przecinamy rzekę Mienię. Zabudowania stopniowo ustępują miejsca nieużytkom, które z kolei przeradzają się w las. Pedałujemy szosą aż do sekwencji dwóch, dość ostrych zakrętów. Kilkadziesiąt metrów dalej zmieniamy kierunek jazdy. Pora złożyć krótką wizytę w wiosce Grabina. Trzymamy się asfaltu do samego końca, gdzie czeka nas szutrowy fragment. W samej wsi nie ma czegoś odkrywczego, co mogłoby zmusić do postoju. Po lewej stronie widoczne skrawki rezerwatu Bagno Pogorzel.
Posiadacze rowerów szosowych przez najbliższe kilkaset metrów powinni zachować szczególną uwagę. Niestety z nieznanych mi względów nie dokończono asfaltówki. Nawierzchnia jest cyklicznie równana, ale i tak łatwo o uszkodzenie obręczy. Wkrótce wracamy na asfalt, zbliżając się powoli do Grzebowilka.

W końcowym okresie średniowiecza tereny te należały do posiadłości królewskich. Lasy otaczające miejscowości takie jak Pogorzeli czy Grzebowilk, nazywano wtedy potocznie puszczą mińską. Wraz z biegiem czasu puszcza zaczęła zanikać, w głównej mierze przez działaność człowieka. Ogromne obszary leśne zostały wykarczowane bądź spalone. Wiąże się z tym nazwa okolicznej osady Pogorzel, którą zbudowano na powstałym w ten sposób pogorzelisku.

Grzebowilk

Główną chlubą niewielkiego Grzebowilka jest tamtejszy dworek myśliwski, wzniesiony pod koniec XVIII w. Przez blisko 3 stulecia kilkukrotnie zmieniał właścicieli. Nowi zarządcy chętnie przebudowywali folwark pod swoje potrzeby, przez co stał się on mieszanką kilku stylów architektonicznych. Mimo to wygląd dworu wciąż nawiązuje do klasycznego pierwowzoru.
Na początku XX w. właściciel majątku, p. Tadeusz Rychwalski, założył sąsiadującą z nim cegielnię, wykorzystującą pobliskie złoża gliny ceramicznej. Obiekt ten widoczny jest z głównej ulicy przebiegającej przez wieś. Obecnie dworek znajduje się w rękach prywatnych i nie ma możliwości dokładnych oględzin. Opuszczamy więc Grzebowilk, jadąc łagodnie opadającą szosą.

Ostatnią, nieznaną nam jeszcze miejscowością jest malutki Iłówiec. Niecodzienna nazwa miejscowości może wywodzić się od minerału skalnego, zwanego Iłowcem. Mijając skrzyżowanie powinniśmy ponownie dotrzeć do charakterystycznego zakrętu. Właśnie zatoczyliśmy pętlę przez 3 miejscowości: Grabinę, Grzebowilk i Iłówiec.
Życzę miłej jazdy.